Í angist minni
leynast ótal þræðir,
gerðir úr efni sem
hjarta mitt hræðir.

Eins og gullin glóð
svo fögur og fín,
birtist mér
ógurleg myrkrasýn.

Ég augunum loka,
vil ekkert sjá,
hver um dimma nótt
skríður á stjá.


Í angist minni
leynast ótal þræðir,
gerðir úr efni sem
hjarta mitt hræðir.

Ég skelf og titra
og guð minn bið:
Verndaðu mig fyrir því
sem nóttin lífgaði við.

Ég augunum loka,
vil ekkert sjá.
Það sem nóttin lífgaði
er farið á stjá.