Ég þori ekki að elska
hrædd um að verða særð
sárum sem gróa hægt
gráta margar nætur
alveg eyðilögð
hvaða vit er í því?

Til hvers að vera ástfangin
ef sú ást er ekki endurgoldin
ég hef alltof oft lent í því
og ég hef fengið nóg.

Kippist til er ég heyrir hans nafn
vona að ég rekist á hann
en þrái það mest að hann hringi í mig
eða sendi sms
svo verður ekkert af þessarri
sjúklegu þrá
og ég brotna alveg niður.

Ég vona samt að einn daginn
komi hinn eini sanni
inn í líf mitt
sem virkilega er þess virði að elska.