fyrsta uppkast:

Hatrið sem í mér býr
vex og vex við hvert augnablik
er ég á þig lýt.

Það er ekki lengur bros þitt
sem fær mig til að svífa
sem vænglaus ástarfugl.

Það eru ekki lengur orð þín
sem fá sálu mína
til að skína sem aldrei fyrr.

Það er ekki lengur snerting þín
sem fær mig til að emja
af stjórnleysi ástríðanna.

ÞAÐ ER EKKI LENGUR ÞÚ!