Ég stend og stari á hafið,
stöðugt að hugsa um þig.
Eittsinn áttum við bæði
sólina og sumarið,
sólina og sumarið.
Við vorum bæði börn
og busluðum í ánni,
hlupum útí hlöðu,
heima í heiðadalnum,
heima í draumadalnum.
En allt varð heillum horfið,
hug þinn rak um vegi,
alein um ókunnar slóðir.
Þig langaði lengra að fara
svo langt svo langt að fara.
Nú vaknar af draumi í dögun,
dofin í svefnvana fótum.
Svo ung en þrúguð af þreytu,
og sonur þinn færir þér fífil,
svo fagurgulan fífil –
heim úr heima högum
heim úr heima högum.
It’s not only the car your driving, It’s also the size of the arm hanging out of the window
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína.