Harmþrunginn af heimatilbúinni sorg
leita leiða til að hug þinn gleðja

trúlaus á menn og guði
þarf ekki að matast né drekka
sólarupprásin má taka sér frí á morgun

ég er titrandi dópisti sem þarf minn skammt
feimið bros þitt nægir út mánuðinn
saklaus snertingin árið á enda
þú öll um þessa ævi og næstu

það þýðir víst lítið að væla
ég neyðist til að ást mína bæla
“True words are never spoken”