Stingandi flugbeitt orðin
eru farin að mynda blæðandi sár
farsíminn er minn hataðasti hlutur
dreymir um að maska hann í mola
mín fegurstu orð eru gullfalleg í dag
en asnaleg desperation á morgun
ef náungi væri yrði hún pottþétt lamin
en hver gæti meitt svo dýrlega veru
gef hjarta mitt á diski og rauðvín með
með munfylli þú pantar sálina í desert
það þykir víst cool að þekkja eldri
unga menn á uppleið sem eiga allt
ég er brothætt stytta á ystu nöf
sé engan standa hjá með límtúpu
ég er dótið sem þú gleymdir úti í regninu
við sandkassan bíð eftir nýjum eiganda