Því verður hver að svara fyrir sig…upplifun hvers og eins af ljóðinu getur veirð mismundandi og það er kosturinn við táknsæisljóð….ég upplifi ljóðið fyrst og fremst sem sögu af ást…demanturinn í frystinum tákn þá um ást, ást sem dregur fram fallegri einstakling í viðkomandi sögumanni, járnið sem rann af sögumanni, og síðan er demöntum eytt…afhverju höfundur setur þá í fleirtölu í lokin finnst mér svolítið ruglingslegt en umfram allt er þetta nýstárlegt ljóð og myndmál þess með ágætum….
maður verður að gefa ímyndunaraflinu lausan tauminn og leyfa ljóðinu að taka sig á flug…ef þú ert með báðar fætur rígbundna við jörðina þá muntu aldrei skilja nútímakveðskap….gefðu þessu sjéns…