Hún grætur inn í herberginu
vonarneistin í augunum skolast út
Koddinn drekkur flóðið
og hæga tónlistin bergmálar
Svo vinamörg og vinsæl
samt svo einmanna og leið
Engin hér til að faðma
engin til að hugga
Vonleysið fylgir henni
eins og skugginn, sýnir enga miskunn
sorgin eltir, og bíður eftir færi
þegar hún hættir að gráta
Ástin fyrir henni er eins og vatnið
fyrir Sahara, finnst ekki nema á góðum stöðum
þó hún sé talin fegurð, sér hún ekki það
í speglinum sér hún vonleysið í dulargervi
Svo vinamörg og vinsæl
samt svo einmanna og leið
Engin hér til að faðma
engin til að hugga
————————————————