Með sitt sæta daður,
þessi fallegi maður,
hann kynti mitt bál sem hann kveikti.
En hér má nú sjá,
að gallinn var sá,
að það slokknaði er hann kinn mína sleikti.

Svo nú mun ég vakna,
og úr rotinu rakna,
og jafna mig af þessum blundi.
En nú tek ég um nefið,
á meðan ég þurrka upp slefið,
sem kom útúr Andskoti andfúlum hundi!