Ég stend hérna einn
og stari uppí himininn
í von um að Guð
sjái hve mikið
ég þarf að þjást.

Ég er aleinn
og sólin grætur
til þess eins
að sýna mér
hve mikið hún
vorkenni mér.

En Guð sér mig ekki,
ég verð sár.

Ég stend einn
í flæðamálinu
og hugsa um
að lífið sé ónýtt.

Ég leggst
og horfi á tunglið
hlæja af mér.

Ég loka augunum
með tár í þeim
og vona að Guð
taki við mér
og frelsi mig frá illu.

Ég vona að ég dey í nótt.