Í geðveiki minni,
hef ég fundið mitt líf.
Sem ég ætlaði oft,
að enda með hníf.

En svo birtist kona,
sem bjargaði mér.
Með því að gefa,
mér hluta af sér.

Hún talaði við mig,
og snéri mér hug.
Vísaði þeirri tilfinningu,
alveg á bug.

En nú er hún horfin,
hef ekki séð hana í tvö ár.
Og aftur renna niður kinnar mínar,
þessi sorgar tár.