Þessi þöglu fóttök þau hljóma,
einsog ekki í lífsins grát.
Í heimi sem tapaði litnum,
þar sem framtíðinni er náð.

Og við svarthvítir þrælar, við sitjum
með hugsun í stað svipuhöggs.
Og blóð okkar rennur í sandinn
Því orð okkar eru þeim þögn.

En þótt ánauðin felist í gráu,
eru draumarnir ávalt í lit.
Og vonin um litríka daga,
Er leiðin úr lífs heljar hyl.