að lesa ljóð með hjartanu gera allir….enda segja flestir hér á huga skoðun sína, hvort heldur sem er slæmt eða gott….ég veit ekkert hversu mikið vit hinir og þessir hafa á ljóðum, það kemur mér ekkert við….

ég gagnrýni ljóðin hér á huga algerlega hlutlægt…þegar þú ferð í bíó, pælirðu í hvernig myndin sem þú sást var leikin, hvernig myndatakan/tölvuatriðin/handrit var?…..þannig les ég ljóð… ef mér finnst ljóð ekki nógu gott, þá á ég til rök fyrir því, rétt eins og ef mér finnst það gott….því ég les ljóðin og nota hausinn til að skilja þau…hjartað, blessunin sú, getur fleytt manni langt en ekki alla leið…

Halldór Laxness braut ekki flestallar reglur íslenskunnar, langt frá því. Sjaldan, ef ekki aldrei, hefur verið uppi jafn mikil snillingur og jafn vel að máli farinn einstaklingur. Þær reglur sem hann braut gerði hann meðvitað…því hvernig er hægt að brjóta reglur sem þú veist ekki um? Og hann varð ekki nóbelskáld fyrir að brjóta málfræði- og bókmenntareglur!!!

Það sem ég átti við með að sóa hæfileikum var, að ef að þú gefst upp, af því að þú finnur ekki rétta orðið, rímið, stuðulinn, mynd eða hvaða annað ljóðahugtak sem þú baslar við, þá ertu að sóa hæfileikum….

En hvers vegna að fara milliveginn, sem þú bentir réttilega á, þegar hægt er að fara frábæraveginn?

En jæja, þetta er orðið ágætis spjall. ég legg til, þar sem við erum nú sammála um að vera ósammála, að við sættumst á það og leggjum spjallið niður. Það' hefur verið gaman að spjalla við þig, þú ert með ákveðnar skoðanir og getur vel staðið fyrir máli þínu. ég hlakka til að sjá fleiri ljóð frá, og ég lofa hástemmt að minnast ekki á stuðla og höfuðstafi þegar ég les ljóðin þín!!!

Þakka þér fyrir
kveðja
tma