Ó
ÞÚ
ERT
Lúði
Aldar

Æ
Ég
Var
Ekki
Þarna

Þetta eru svo kallaðir snjóbltar.


Ég er bara hugsun í tímans hafi
Alveg eins og þú.
Hvergi finnast kórallar vitundar minnar,
hvorki djúpt í höfði mér né á yfirborðinu.
Ekki er allt sem sýnist, og þó?

Þér á ég að þakka
Rjómi,
þessar fögru vonir,
Á heitu malbikinu,
þannig endar okkar líf.

Ég horfi á myndir,
í litlum firði,
sem yfirgnæfði þögnina,
við fólkið sofum og sofum,
og dagurinn blikkaru ekki einu sinni auga.

Þetta er kollage ljóðlist, þar sem þú tekur fræg orð og púslar þeim saman.