Sú leikfimi hugans, að láta orð ríma, er fín,
liggur í hlutarins eðli að svo kunni vera.
Ef menn vilja ei ríma, þá einungis út úr því skín,
að ætli sig alfarið út úr því mynstri að skera.

Orðagjálfur um lönd og álfur, alltaf er,
mismunandi, manna andi, þar og hér.
Ef menn ríma, er það glíma, alla daga,
TAKIÐ EFTIR, eykur aga.
“ekki veitir af hjá mér. ”

Frelsi til að yrkja, frelsi til að tjá,
frelsi til að skapa, það sem að menn sjá.
Frelsis getum notið, ef frelsis finnast mörk,
frjóan anda fangað, fest á eina örk.

(gömul hugleiðing frá 1996, þegar deilt var um rímuð og órímuð ljóð í dagblögðum.)

kveðja.
gmaria.