enn og aftur….vel gert, ágætt karlrím og fín ljóðstafasetning, notar vel forliði….þarft aðeins að líta eftir hrynjandi…spurning um stýringuna í síðasta erindinu, virkar ekki svo vel á mig….myndmál ágætt….rík tilfinning á bakvið ljóðið, kemst vel til skila…en fínt ljóð þegar upp er staðið….

flott en sorglegt, og ef ég má koma með smá uppástungu þá eru hnífar komnir mikið við sögu í ljóðunum á huga…er einhver að meina þetta með að skera og stinga og sjá blóðið renna og lífsviljan dofna….

ég vona svo sannarlega ekki, fæ hroll við tilhugsunina..

er svengja í ást?
er þetta orð til?
og ég myndi segja
“hníf í rekur brátt” í stað fyrir “rekur hníf í brátt”
og svo er síðasta erindið soldið á skjön við hin, það er í 1. persónu… meðan öll hin eru í 3ju. mér finnst það ekki alfeg virka.
líka það, að inntakið í fyrstu erindum er að sorgin komi til allra (ekki satt) og neitar engum, sérstaklega ekki hinni vesælu mey, sem mér skilst að sé sögumaðurinn… en svo biður síðast erindið sorgina um að koma! er ekki búið að vera að segja að hún sé á leiðinni?
en margt gott, segi það ekki. fyrsta erindið er fullkomið!
enga fýlu, ég er bara að reynað hjálpa! :)
kv. dorfi