Með hvítvoðung í fangi
liggur hún stofunni í
ljósbleikt hörundið roðnar….

Um nótt varst þú byrta
gargandi her
ómældan sársauka, skapaðir mér….

Í enda er upphafið að leyta
nú liggur þú hér
vafinn af brjósinu heita…


Fingur um mig grípa
starandi undrandi á
sjáðu hvað ég hef skapað

já sjáðu hvað ég á…..