Strax og ég sé laufin falla
þá heyri ég lífsins óm kalla,
ég reyni að hlaupa, ég reyni að ná,
en ég veit að ég mun detta og falla.

Ekki gefast upp, kallar hjartað og slær
hjartað berst og berst en ekki nægum hraða nær,
lífið, það öskrar og æpir á mig,
en það flýtur, það hverfur fjær og fjær.

Ég sest niður og brest í grát,
ég finn og veit að dauði verður mér fyrirsát
ég tek upp snæri og þrengi að kverkum,
hér á götum Íslands verður enn eitt andlát.

Laufa
13.01.'87-13.12.'01