lemjandi höfðinu upp við vegginn
og ég átta mig

skrifandi: ég elska þig
í móðuna á glugganum
og ég átta mig

grátandi
og ég átta mig

ég átta mig á því að
ást mín er jafn vonlaus eins og tár mín

ég átta mig á því að
tár mín eru til einskis
þau munu skolast í burtu með rigningarvatninu

og munu að lokum hverfa
gufa upp

verða að engu