Götuljósin glansa í dökku húmi nætur,
Brenna sig leið í gegnum glugga minn.
Karlinn í tunglinu óttalega sætur,
svona æðislega hýr og hinseginn.

Vilt'ekki brosa, máni minn ?
Því dapur ertu þessa stundina.
Samkynhneigður ertu, en engann hefur skápinn,
svo komdu að dansa og léttu lundina.

Fólk mun glápa sínum sjónlausu augum,
starandi á þann sem þorir.
Vertu sá hugrakki, yfirkominn sporbaugum,
og trúðu mér, þú verður sá sem tórir.