Ljóðið ber mikla tilfinningu, sem er gott.
En það virkar ekki vel á mig þegar allt er sagt, en lítið sem ekkert sýnt. Þú byrjar á mynd af andliti í tárum. Síðan segir þú lesandanum hvernig þér líður. Það sem ég er að velta fyrir mér er, að hvort ekki mætti sýna myndir af því, td, að nú ríkir myrkur hjá þér, að þú hafir verið skotinn ólæknandi sári osfrv.. Það sem gerist er að lesandinn fær á tilfinninguna eitthvað óþægilegt, jafnvel ef það er vel gert eins og þér leið, en þegar þú segir lesandanum hvernig ´þér leið og hvernig honum á líða þegar hann hefur lesið ljóðið, þá getur hann valið að gera það ekki. Það finnst mér leiðinlegt, vegna þess að það liggur svo mikil tilfinning á bakvið þetta annars ágæta ljóð.

Oft pælt í því hvað það væri nú yfirþyrmandi gott stundum að finna ekki fyrir neinu, og þurfa í raun ekki að útskýra sínar tilfinningar eða líðan fyrir öðrum..bara finna ekki neitt, hvorki fyrir sjálfri sér né öðrum…

Skil þetta ljóð mjög vel, án mynda af tilfinningunum þínum,,,kannski að því að ég þekki þig pínu dúlla thíhíhíhí…