Kona
Leggjalöng
hún veður yfir
blómum prýddan
veginn
stilkar blómanna
dragast að henni
og hringa sig
um ökklana
sólin skín
á þykka
svarta
draktina
og hún gætir þess
að óhreinka
ekki skóna sína
í gegnum huga hennar
fljúga myndir
stórar
smáar
skýrar
óskýrar
myndir liðinna ára
myndir dagsins í dag
en andlit hennar hefur verið máð af þeim öllum.
Hérna kemur eitt ljóð frá mér !! :)