Tíðnin úr tækinu sker mig í hausin.
þetta hljóð nýstir mig inn að heila,
mér finnst heilinn vera að springa
hann er að springa af fögnuði.

Ég sá þig standa við hlið hans,
og mér langaði að hlaupa.

Taka þig og hverfa með þig eitthvert langt útí
buskann þar sem þú og ég gætum setið langalengi
og talað um horfna drauma og langanir.

Þegar ég sá þig og hann saman
þá var eitthvað sem brast inní mér,
og hjartað var að spinga.
En ólíkt heilanaum var hjartað ekki að springa af fögnuði
heldur af sorg einni saman.

Nú ligg ég í rúmi mínu og bið þá um að hætta,
ég bið um það að ég fái frið.
Því að þótt heilanum líkar það vel að þá
er hjartað hætt að slá

Ég svíf á mót við fjölda engla og sé andlit þitt
mitt á meðal þeirra.

Ætlunin tókst,nú getum við látið okkur dreyma um
horfna drauma og langanir.