Hæ allir… ég fékk smá flipp í dag og ákvað að senda inn helling af þeim ljóðum sem ég átti á “lager”. En eftir dáldinn tíma settist ég niður og skrifaði þetta ljóð… þetta er nú eiginlega orðið mitt uppáhaldsljóð eftir sjálfan mig og mér þætti því vænt um að þið myndið dæma það???
Kær ljóðakveðja… pardus ;)


-Trúarinnar niðurbrot-

…ef stálið sterkt í sýrubaði minnkar og upp tærist
og jarðarkringluhlunkurinn á ógnarhraða færist
dýrin sem að urðu til þau anda enn og dafna
í dýpi heitu allar syndir óviljugar hafna
hvar er þá þessi guð okkar - sem öllu þessu stjórnar
…þegar meinlætissál í hefndarhug - saklausum börnum fórnar?…

…hvert snýr minn hugur til - ef þessu ég ei trúi?
og horfi upp á dauðasorg - í lífveranna búi?
hverf frá kristni? afneita guði? á mig sjálfan treysti
…í trúleysið ég færði mig - sem úr fjötrunum mig leysti…

…í blíðu og stríðu anganrósir hugga hvers manns huga
horfir hver þar maður til - ef dópið vill ei duga
í náttúrukjöltu finn ég frið - ef þarf ég á að halda
…því funheitur ég dvel þar æ og forðast heiminn kalda…

…ég þarf ei bænir - orðagljáfur - til að ósk mín rætist
í fjallasölum sál mín aum - lifnar við og kætist
loftið ferska og lækir tærir - anda lífi í hjörtu
…ligg ég heitur á kaldri grundu - í næturskini björtu…

…hér ligg ég heitur - fjarri veröld
…í næturskini björtu
…ef tilveran er dimm og köld
…blæs náttúran lífi í hjörtu…


-pardus 2001-