Flöktir himinn hleypir sálu minni nær
yfir snæfallna jörð rís hátt
lýs upp huga minn heit sólin skær
hitar hjarta mitt kalt og hrátt.

Að silfruðum stjörnum ég frelsaður þýt
gegnum skýin og himininn
lít niður sé líkama, jörðin hvít
blóði litaðan snjóinn.
—–