OK, ef þú hefur virkilega áhuga á að halda þessu samtali áfram; þetta ljóð ber þess merki að þig hafi langað að skrifa óhefðbundið ljóð (sem er gott) með óhefðbundinni tjáningu (líka gott) en þessi fína hugmynd dó einhversstaðar á leiðinni á blaðið (eða skjáinn) og varð aldrei meira en léleg örsaga um venjulegan og barnalegan reiðilestur yfir einhverjum eða einhverri. Þarna er allt gert til að koma tilfinningunum til skila, í sínu tærasta formi (sem er gott) en ekkert er gert til að matreiða það fyrir lesandann þannig að það sé skemmtilegt að lesa það (sem er slæmt). Barnalegt og steingelt ljóð sem á best heima í skúffunni eða á rissblaðinu. Sorry en þú baðst um álit mitt. Ég er viss um að þú getur gert betur, sýndu það frekar en þetta.