Vinur þinn er þér allt.
Hann er akur sálarinnar, þar sem samúð þinni er sáð
og gleði þín er uppskorin. Hann er brauð þitt og arineldur.
Þú kemur til hans svangur og í leit að friði.
Þegar vinur þinn talar, þá andmælir þú honum
óttalaust eða ert honum samþykkur af heilum hug.
Og þegar hann þegir, skiljið þið hvorn annan.
Því að í þögulli vináttu ykkar verða allar hugsanir,
allar langanir og allar vonir ykkar til
og þeirra er notið í gleði, sem krefst einskis.
Þú skalt ekki hryggjast , þegar þú skilur við vin þinn
því að það, sem þér þykir vænst um í fari hans
getur orðið þér ljósara í fjarveru hans.
Eins og fjallgöngumaður sér fjallið best af sléttunni.
Og láttu vináttuna ekki eiga sér neinn
tilgang annan en að auðga anda þinn, því að sú vinátta
sem leitar einhvers annars en síns eigins leyndardóms
er ekki vinátta, heldur net, sem kastað er í vatn
og veiddir eru tómir undirmáls fiskar.
Gefðu vini þínum það, sem þú átt best.
Ef hann verður að þekkja fátækt þína, lát hann þá
einnig kynnast auðlegð þinni. Hví skyldir þú leita vinar
þíns aðeins til að drepa tímann? Leitaðu hans með
áhugamál þín, því að það er hans að uppfylla þörf þína
en ekki tómleika þinn. Vertu glaður með vini þínum
og njóttu með honum lífsins því í dögg lítilla hluta finnur
sálin morgun sinn og endurnærist.