feitir halda áfram að troða í sig fitugan skyndibitann
ung falleg hjörtu laðast af ómerkilegum skíthælum
sem vilja aðeins neyta þeirra eins og ósnortinn ávöxt
kresta lífsafann úr þeim ferskum en henda tilfinninga berkinum
Börnin skríða upp úr sandkassanum uppí partý hinna eldri
þar sem blóð þeirra fyllist af slævandi efnaflóru
ranka við sér liggjandi svalandi grimmum lostum
ófreskjanna í myrkrinu sem bíða í röð meðan þeir urra og glefsa
halda bráð sinni fastri með trillingsleg glóandi augun
Hvar er þessi svokallaði Guð? Er hann hættur að mæta í vinnuna?
Hvernig dyrfist þið að þaga um það sem allir vita og sjá?
dómarar og þingmenn
það fer fram fjöldamorð á ungum sálum þessa lands um hverja helgi!
kanski er ég bara fíbbl að fatta ekki djókið…
“True words are never spoken”