Man ég þá tíð
Er hér var alltaf myrkur
Man ég þá tíð
Er hér ríkti ekki neinn
Man ég þá tíð
Er ég var greindur ofvirkur
Man ég þá tíð
Er hætti að standa á sama hvort ég væri hreinn

Man ég þá tíð
Er blómið dó úr þorsta
Man ég þá tíð
Er grasið hægt dó
Man ég þá tíð
Er ég gakk þessum losta
Man ég þá tíð
Er ég sá hvar maðurinn hjó

Man ég þá tíð
Er ég vissi að ekkert var eftir
Man ég þá tíð
Er ég fann að ég væri einn á ferð
Man ég þá tíð
Er vinir mínir voru við krossinn heftir
Man ég þá tíð
Er ég gat ekki stoppað öll þessi sverð

Man ég þá tíð
Er allt var búið
Man ég þá tíð
Er all var tómt
Man ég þá tíð
Er ég vissi að ekki væri aftur snúið
Man ég þá tíð
Er ég endaði mitt líf

—
afsakið ef þetta er ílla stafsett