Ég horfi yfir líðinn, sem lítill ungur drengur,
ég nenni bara ekki að f**kin' flýja lengur.
Jarðvegurinn vökvaður með rauðum þykkum vökva,
öllum er alveg sama þeir halda að ég sé að skrökva.

Í afríku er barn,
í afríku er ungur drengur.
Neyðist til að drepa, drepa eða verða drepinn.
Gekk ég í herinn og fæ að fremja morð,
tala ég með gikknum og segi ekki orð.
Þeir sjá strax að ég er sálarlaus drengur.
Ef einhver gerir eitthvað rangt í snöru hann hengur.

Ég horfði á mömmu mína verða nauðguð til dauða,
veggirnir voru gráir en þeir breyttust í rauða.
Pabbi var drepinn fyrir að reyna að bjarga henni.
eftir það breyttist ég í stórfellt glæpamenni.

Ég get engu breytt, allir verða drepnir.
Allir eru brjálaðir er þeir eru getnir.
Gerir enginn neitt nema sjúki stjórinn græði,
þessir menn eru allir aldnir upp við brjálæði.

Þegar þú ferð að sofa í mjúka rúmi þínu,
ferð með bænir þínar, ekki gleyma landi mínu.
Ekki gleyma okkur sem geta ekki lifað,
Ekki gleyma þeim sem sjá ekki tímann tifa.

Ekki gleyma hversu gott lífið þitt er,
og sama hvað þú gerir bara ekki gleyma mér.