þar sem ég sit,
get ég séð hvernig heimurin þróast,
hann hefur allar gjörvallar dýrðir,
sem mannveran þarf,
en mannveran sér það ekki,
heldur leitar og eyðileggur allt sem í hennar veg verður,
ég horfi á fjölinn minka með tímanum,
ég horfi á sólina verða sterkari með árunum,+
ég horfi á mannkynið útríma ´ser,
og með einu handtaki erum við öll horfin á braut,
sem okkur var ætlað að fara á,
við sáum ekki misgjörðir okkar og fengum þaðan af að iðrast.

var bara að skrifa hugsanir mínar sem virðist heldur flókið en svona er það.