Hann flýtur og færist
svo hratt og fumlaust
svífandi í sinni eigin
botnlausu þoku
án nokkurs skilnings
yfir öllu sem gerist
kannski aldrei
en á sér samt stað
einmanna og örlátur
hrífur mann með
þrátt fyrir þrálátar
spurningar fær engin nein svör
samt stormar maður áfram
þó maður viti þrátt fyrir allt
ekkert hvað gerist á morgun
og heldur áfram að plaga
sjálfan sig og aðra
með því að reyna að
skilja hið óskiljanlega