Nóttin hellist yfir mig
hlutirnir hverfa hvert um sig.
Ástinsem ég mun aldrei fá,
dagurinn sem ég aldrei sá.

Hræðslan sem ég alltaf bíð,
næturnar sem ég alltaf kvíð.
Sólin sem aldrei kom til mín,
sólargeisli ég sakkna þín.

Lífið sem ég aldrei fékk,
leiðirnar sem ég aldrei gekk
allt sem ég hef aldrei mátt,
allir sem hafa fengið svo fátt.

Það bættist upp í hvert einasta sinn
þegar ég leit yfir heiminn minn.
Það sem allir fengu allt sitt líf
ég yfir þá horfi, ég yfir þeim svíf.
-dís-