Í allt umlykjandi einmannaleik allsleysis,
undir ógnarstjórn örvæntingarinnar,
skörðóttar tennur skelfingarinnar
tættu börnin okkar í sundur.
Hinn þungi, eilífi hjartsláttur tímans,
taktfastur, nagandi, óstöðvandi,
bíður ekki eftir þeim,
sem við skiljum eftir.
Gríptu karfann!