Loftið flýgur með mér og reynir að draga úr fallinu þegar jörðin grípur mig með grýttum lúkum kreistir mig brýtur öll bein. Ég heyri málm skera sundur malbikið gler snjóar í kringum mig áður en taugaboðin slitna og vitund mín hverfur í mölina.
Vá, flott… Það byrjar með geðveikt sterkri tilfinningu sem síðan deyr út í lokin. Minnir mann á eld af vatni, blossar upp og deyr svo skjótt aftur, af því að þú kemur eiginlega inn í miðja tilfinninguna, engin forsaga. Æi, ég er farin að bulla. Annars, fíla þennan stíl.
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..