Hring eftir hring eftir hring
eftir hring…
Hugsanirnar fljúga gegnum hugann,
þær fljúga hratt
og staldra sjaldnast við,
nema þá í stutta stund.
Nýjar spurningar kvikna
en engin svör,
ekki rétta svarið.
Í dag var myrkur.
Gamlar mynningar flugu í gegnum hugann,
en ekki nógu hratt.
Slæmar mynningar
eiga það til að stoppa
og valda angist og hræðslu.
Af hverju geta þær ekki
safnast saman í ruslakistu hugans
og gleymst?
Af hverju?
Ég verð svo döpur,
svo sár.
Mennirnir geta verið svo vondir
og þeir sem ættu að vera manni næstir,
vera stoðir og styttur
í lífi ungra huga,
eru stundum undirrót alls hugarangurs,
undirrót andlegrar og líkamlegrar
vanlíðan.
Vanlíðan.
Í dag datt mér í hug að binda
í eitt skipti fyrir öll
endir á þessa vanlíðan mína,
en…
…á morgun kemur nýr dagur
og þó svo að rússibani huga míns
hafi verið á hraðri niðurleið í dag,
þá gæti hann
alveg eins verið á uppleið á morgun.