Árin hverfa ógnarhratt
af þeim sífellt missi
svo hugmynd beibt í hug mér datt,
hugsunin var þessi:
Ég tímann tók og niður batt
og tafði fyrir því hlassi.
Ég reyndi mikið, reyndi “att”
ryðja því úr sessi.
Sautjánda árið þitt loksins datt
og horfði á mig með fússi
ég segi satt, það gat mig glatt
að ætla að stoppa þessu stússi
-en þá upp það spratt
með bros og hatt
og plúdselig ég vissi

að ég gæti ekki stoppað
þig í að veða svona gömul!



Þetta er verk eftir besta ljóðskáld í heimi …