Ég reyni bara að dæma fólk út frá skoðunum þeirra, þú sagðir þína skoðun og ég sagði það sem mér finnst, alveg eins og þú.

bundið mál kallast það sem ort er undir bragreglum svo sem rími, stuðlum og höfuðstöfum og ort undir ákveðnum bragháttum eins og ferskeytlur, fornyrðislag, hendingar, ljóðaháttur limrur o.s.frv.

óbundið mál það segir sig þá eiginlega sjálft. Ef þú lest skáldsögu þá er hún líklegast skrifuð sem óbundinn texti, prósaljóð eru dæmi um ljóð sem eru óbundin, og mjög mörg nútímaljóð.

Ef þú yrkir undir frjálsu formi hverju skiptir þá máli hvort formið svipi aðeins til ákveðins bragarátts eða sé algjör formleysa? Oft skapar fólk sér form sjálft fyrir eitt tiltekið ljóð, og það þarf engan veginn að vera jafn fast skorðað og rímnakveðskapur.

Og þó að það hafi fylgt fyrstu atómskáldunum að hafa ljóð sín vandráðin þá er það alls ekkert skilyrði, það koma tískustraumar í ljóðlist eins og hverju öðru. Þó þú hafir lesið um atómljóðin sem komu fram fyrst eitthvað upp úr fimmtíu ef ég er ekki að bulla hafi verið vandráðnari en áður fyrr og kröfðust meira af lesandanum(Sem var einmitt ein af ástæðunum hvers vegna það var tekið svo misvel í þau, því þau voru ekki eins og áður þ.e. að mata lesendan af boðskapnum eða því sem ljóðið fjallaði um heldur þurfti lesandinn að fara að hugsa.) þá breytir það því ekki að frjálst form er FRJÁLST form.