Alveg sjálfsagt :)

Þá sagði Jónas frá hólmnum sem hrossið um datt ( Jónas Hallgrímsson, ljóðið Gunnarshólminn)
og Eggert frá sælgætinu góða, (Eggert Ólafsson, ljóðið sælgætið í þessu landi(
Björg sagði sögur af bæjum um land en Þórður um kvígurnar orti, (Látra-Björg, ljóð hennar um bæi sem hún heimsótti)
bergið söng fagurt fyrir hann Björn (Fiðlu-Björn, vísur Fiðlu-Bjarnar og Bjarni um Sigrúnu kvað. (Bjarni Thorarenssen, Sigrúnarljóð)


Skáld sem af mjöðnum góða dreyptu,
fyrir löngu eru komin undir mold
en eftir við situm leirskáldin góð
og reynum að að yrkja tímanna ljóð.

Til að fatta þetta ljóð þarf maður annað hvort að vera mjög ljóðlega þenkjandi eða þá hafa nýlega farið í íslensku 403 :)

Ég nefni þarna ljóð sem mér finnast flott frá ýmsum tímum íslandssögunnar og eftir ýmsa höfunda. Svo kemur seinna erindið, það fjallar um skáldamjöð ásanna, þeir sem drukku af honum urðu góð skáld, en þeir sem fengu, jah, úrganginn sem kom úr Óðni þegar hann flutti Mjöðinn í munni sínum eru kallaðir leirskáld, léleg skáld.

Með þessu ljóði er ég sem sagt að hefja upp ljóð gömlu daganna og gagnrýna ljóð nútímans, þar með talið mitt… Fattarðu?

Ætlaði að reyna að finna fyrir þig söguna um skáldskaparmjöðinn en fann ekki, vona að þetta sé nóg :)

Endilega spurðu aftur ef þú skilur ekki enn.