Brot
eftir brotabrot
hrynur hjarta mitt
eins og múrsteinn úr fjörgömlu húsi
fellur hundrað hæðir
og frýs í næturhúminu,
nálgast grjóthart hyldýpi
og molnar í svörtu allsleysinu.
Þú stígur á brot mín án þess að heyra brestina
gengur mót hamingju þinni
frá mér.
Vindurinn nístíngskaldur, tíminn ískaldur
brotin breytast í sand
og sál mín í stein.
—–