Fyrir þig yfirgaf ég vini,
fyrir þig breytis ég,
fyrir þig gerði ég allt.
En fyrir mig gerðuru ekkert.

Í fyrstu hélt ég að þetta væri ást,
en það var rangt.
Í fyrstu hélt ég að við værum ást,
en það var líka rangt.

Ég gafst upp,
ég fór frá þér,
þá áttaðiru þig
og þú komst,
til að biðjast afsökunar.

Ég hlustaði ekki, talaði ekki,
horfði ekki á þig.
Seinna kom það í fréttunum,
þú varst floginn okkar heim frá,
komst aldrei aftur.

Nú sit ég hér ein og græt,
tár mín leka á gröf þína,
niður kinnanar og til þín,
fyrir mig gafstu upp á lífinu,
fyrir mig fórsu burt,
fyrir mig dóstu.
Það var ást.