Hann var nasisti
hún var rasisti
þau elskuðu hvort annað mjög heitt,
því gat enginn breytt.
En pabbi hennar yrði alveg brjál
alveg eins og óður krakki sem stingur sig á nál
ef hann vissi að þau væru saman
því hún var nú daman
og hann enginn brúðkaup vildi kosta
né heldur kaupa osta.

Þá gerðist það einn dag
að hún var að syngja lag.
Þá bankaði einhver á dyrnar
þá pabbi hennar synjar
því að opna þær
hún fær hroll alveg niður í tær.
Drengurinn gengur inn
og hún kyssir pabba sinn.
Þau fara inn í herbergi
þar voru ekki Gísli, Eiríkur og Helgi.

Pabbi hennar ætlar að bjóða þeim upp á ís
en sá þá mýs.
En hann gengur síðan inn
og sér þau kyssast með kinn upp við kinn
Hann öskrar og öskrar
dótturinni blöskrar.
Pabbinn titrar á sínum beinum
samt ekki á járnbrautarteinum.
Því hann var nasisti og pabbinn hataði nasista
en hún var rasisti og pabbinn hataði enga rasista.

Þetta er bara eitthvað skrítið ljóð sem ég bjó til :)