Leit mín hefur tekið tíma,
og enn er ég að bíða.
Hann er eins og minn ýmindaði vinur,
nema hann er raunverulegur!
Hann fyllir þær væntingar sem voru bara vonir,
smámæltur, er sterkari en ég og fyndinn.
Sætur, dúlla, fallegur, feiminn, skemtilegur, traustur og svo blíður og góður.
Enginn hroki, eintómur þokki.
Allt getur maður sagt við hann og að hlusta hann kann.
Svo sannarlega þykir mér vænt um hann,
hugsa um hann í tíma og ótíma.
Enn hef ég hann ekki kysst en það vill ég sem fyrst.
Og núna er bara að sjá og bíða!
Því tíminn er bæði lengi og fljótur að líða.