ást er eina sem brýst
eins og táraflóð sem gýs eins og flís
gat nú ekki gert mér það að segja rétt
að þegar hún skaut sig degi fyir hrekk
sem átti ad verda skemmtilegur og hlýr
nei enn mamma þurfti ad skemma þetta upp á ný
allt þetta helvitis rugl i þér
var það sama og tuðið í þér
ástin min er farin, farinn á brott
ligg ég nú hér með hnifinn í bringuhol