Ég horfi á þig í kaldri skímu morguns.
Úfið hárið og bólgnar varir eftir atburði næturinnar.
Enn einu sinni höfum við leikið þennann leik.
Ég finn fyrir doða og kulda. Mig langar heim.
Ég vil heim að sofa meira og aldrei aftur
leika einmannaleikinn.
Gríptu karfann!