Ókei, ókei, ég veit.
Nafnlaust.
Harmakvein og háðskar glósur,
hatrið hefur tök á mér.
Aldrei aftur skal ég vakna
alein upp í heimi hér.
Gegnum daginn gleðisnauðan
get ég ekki þraukað meir,
hugs´um ekkert nema dauðann,
veit að fljótt minn hugur deyr.
Andskotann ég óttast ekki,
vít´er ekkert verr´en hér.
Ég er þegar föst í hlekki…