Ulriksson.

Jæja faðir!
Mér er spurn!
Hefur samviskan aldrei lamið á dir?

Og því lifir þú ekki eftir efni?
Gæti það veið vegna þess að það fæddist eitt sinn drengur , sem er þinn son?
Ég meina vá kom on.(á) Rosalegur.

Ég spyr faðir því var mér aldrei kennt?
Því var ég látinn veltast upp úr ræsinu?
Því var beðið eftir að ég dræpist?

Var það vegna þess að ég hef það sem að hinir sinir þínir hafa ekki?
Þessa guðs gjöf, er liggur í hyggju viti mínu,
Vissur þú það faðir, ég sé í gegnum allt fals.

Ég er samt ekkert vondur útí þig, eða neitt þannig ef að þú heldur það.
En ég er sár, því að alla þessa tíð hef ég talið að þú værir góður maður.
En svo kemst ég að þvíað þú ert aðeins einföld mannvera sem er þröngsýnn og fáranleg.

Svo nú er ég skír og ég sé?
Hræsnara sem á konu sem finnst tilveru sinni vera ógnað
Því ég Sindinn sem reis upp frá dauðum, er á lífi, og kom til að vitja míns blóðs.

ég , sem þú kallar– skot í mirkri-
uppgvöta að ég er ekki velkominn, en ég skal sína þér
að ég er meiri maður en þú hefur nokkumtíman verið og munt nokkurn tíman ná að verða.
.
kveðja Ulriksson.