Hún er mér allt.
Í dag,
Á morgun.
Knúsar mig
Með hlýjum vængjum,
Sem síðan hverfa
Ef ég opna gluggann.
Lætur mig brosa.
Líða vel.
Segir mér að hún sé eilíf,
ég trúi henni.
Segir mér að setja zeppelín á,
ég hlýði henni.
Saman eru við allt sem þarf.
Í dögun er hún farin.
Skildi eftir fjöður við rúmið mitt.
Eða missti hún hana?
Finnst ég bara hálf.
Eða ein og hálf?
Ég sakna.
Finn ekki.
Sjálfa mig í gleðinni.
Gleðina í sjálfri mér.
Dofin.
“Suicide hotline… Please hold”