Í eitt andartak eitrast hugur minn
Og ég eigra þarna um
Í hugsunum
Sem hafa engin takmörk

Í eitt andartak stöðvast heimurinn
Og allt sem ég finn er reiðin,
í blóði mínu, í sárum mínum, í huga mínum
og reiðin sem veit ekki einu sinni hver ég er.

Í eitt andartak fer heimurinn af stað
Og orðin sem biðu
Streyma upp á yfirborðið
Og valda þar miklum skaða.

Í eitt andartak er allt hljótt
Og reiðin sem var als ráðandi
er farin í bili
Og í staðin kemur þessi yfirþyrmandi eftirsjá.