Ég var eitthvað að leika mér að skrifa og þetta kom út.

Inni á baðherberginu stendur stúlka.
Andlitit hennar er falið í tárum.
Hún syrgir ástvin sinn góðan,
sem féll svo skammlega frá.

Hún sér mig nálgast og öskrar.
Ég kippi mér ekki upp við það.
Öxin liggur í hönd minni örugg.
Með blóði móður hennar á.

Hún treysti því að ég væri hennar vinur.
Það kostaði hana hennar líf.
Nú dóttir hennar fær að finna,
móður sína á ný.